جانب‌عرضه‌ی فساد و محدودیت‌های موجود برای ممانعت از فساد درون تدارکات دولت وایجاد نمودن مفاهیم اخلاق

جانب‌عرضه‌ی فساد و محدودیت‌های موجود برای ممانعت از فساد درون تدارکات دولت وایجاد نمودن مفاهیم اخلاقی

چکیده فارسی:

فساد در برنامه‌های تدارکات دولت، مشکلی چندین‌ساله است. مقاله‌ی نوشته شده توسط دین نئو، جف اورت و ابوشیراز الرحمن بر ارزشمندی وجود کنترل‌های داخلی در بخش‌های دولتی برای محدود کردن اشخاص و همچنین ارتقای رهنمودهای اخلاقی تاکید می‌نماید. در پاسخ به این امر، این مقاله معتقد است کنترل‌های داخلی در بخش‌های دولتی،‌ هرچند بسیار مطلوب باشد اما بعید است عاملی مهم و بازدارنده در روش‌های اعمال فساد برای حفظ قراردادهای دولتی باشد. دلیل اصلی که برای این استدلال قابل‌ذکر است، عرضه‌ی فساد از جانب شرکت‌های علاقه‌مند به حفظ قراردادهای پرسود است.

در کالبد سرمایه‌داری معاصر، این شرکت‌ها میل سیری‌ناپذیری برای کسب سود دارند و تمایل به شرکت در روش‌های مفسدانه را برای حفظ بخش‌های دولتی را نشان داده‌اند. این مسائل، با کمک گرفتن از دو مطالعه‌ی موردی نشان داده شده‌اند. استدلال شده است که طرف‌عرضه‌ی فساد به شدت احتمالات مربوط به ممانعت از فساد را در تدارکات دولت محدود می کند.

کلیدواژه‌ها: فساد، تدارکات دولت، کنترل‌های داخلی

مقدمه

در پنهان‌کاری جهانی و چرخندگی آسان پول، نخبگان و افراد برجسته از طریق اعمال نفوذ بوسیله‌ی ابزار‌های نامشروع در پی ثروت شخصی، قدرت، مقام و مزیت رقابتی هستند. دانستن میزان و گستره‌ی فعالیت‌های مفسدانه مشکل است (سرا و وانچکون، ۲۰۱۲) اما برآورد شده است که رقمی حدود ۲.۶ تریلیون دلار در گردش است (کمیسیون اروپا، ۲۰۱۱). این ارقام برای ایجاد تفاوت بااهمیت در سیاست‌گذاری‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و همچنین کیفیت زندگی شهروندان، به اندازه‌ی کافی بزرگ است. مادامی که دولت‌ها یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان در هر اقتصاد هستند، قابل‌تامل است که توجه نهادها برای کنترل کردن روش‌های مفسدانه از طریق مسئولان دولتی در اعطای قراردادهای عمومی متمرکز می‌شود (سازمان توسعه و همکاری اقتصادی، ۲۰۰۵، ۲۰۱۰؛ سازمان ملل متحد در ارتباط مواد مخدر و جرایم، ۲۰۰۳). توصیه‌ی نخستی که برای اصلاح این امر می‌شود، افزایش نظارت است که به موجب آن؛ «پاسخدهی تقویت شود، به گونه‌ای که مقامات دولتی بتوانند برای اجرای صحیح قوانین و آیین‌نامه‌های تدارکات عمومی و همچنین تصمیم‌گیری آن‌ها در موارد تدارکات حقیقی، مسئول باشند. چنین پاسخ‌دهی مستلزم یک سیستم تحریم معتبر برای تخطی‌های انجام شده از قوانین به همراه کنترل‌های داخلی کافی و روش های حسابرسی، یک سیستم رسیدگی به شکایات برای پیشنهادکنندگان خرید و همچنین یک سیستم اجرایی مناسب برای آن و در نهایت نهادهای بررسی‌کننده‌ی قضایی منتسب که با اقتدار لازم اقدامات اصلاحی را تحمیل نمایند» (کمیسیون اروپا، ۲۰۱۳: ۲۶۰).

Abstract

Corruption in government procurement programs is a perennial problem. The paper by Dean Neu, Jeff Everett and Abu Shiraz Rahaman emphasises the value of internal controls in government departments in constraining individuals and promoting ethical conduct. In response, this paper argues that good internal controls in government departments, though highly desirable, are unlikely to make a significant dent in corrupt practices to secure government contracts. A major reason for this is the supply of corruption by corporations keen to secure lucrative contracts. Within the spirit of contemporary capitalism, they have an insatiable appetite for profits and have shown willingness to engage in corrupt practices to secure government departments. The issues are illustrated with the aid of two case studies. It is argued that the supply-side of corruption severely limits the possibilities of preventing corruption in government procurement